Lady M

Adodvs presenteerde: "Lady M"

donderdag 13 t/m zondag 16 november 2014
donderdag 20 t/m zaterdag 22 november 2014

Een moderne vertolking van het Macbeth van William Shakespeare. Lady Macbeth, met haar tomeloze honger naar macht, aanzien en rijkdom, staat in deze voorstelling centraal.

Regie: Marian Pankow.

Tekst: Daphne de Bruin, William Shakespeare, Marian Pankow.

Spel: Cora Kreft, Dorien Bennink, Lisa Unlandt, Marion Bootsma, Miriam de Hoogh, Sanne Trienekens, Alexander Kuhlmann, Axel Spiessens, Herman Battjes, Jeroen Smit.

Productie:
Lambert Wijnvoord (productieleiding), Cora Kreft, Edith Swinkels, Lisa Unlandt (poster/flyer), Milan Stijnman (techniek), Erik Schaart (trailer & film), Marjon van der Vegt (fotografie).

Locatie: Bink36
Binckhorstlaan 36, Den Haag

Adodvs in de prijzen bij Haagse Oscars!

3e prijs voorstelling: Lady M
1e prijs dames bijrol: Miriam de Hoogh (Lady M)
Nominaties:
- bijrol dames: Sanne Trienekens (Lady M)

Juryrapport HVA

Lady M van ADODVS

Regie Marian Pankow

Gezien op 13 november 2014
Regie Marian Pankow


STUKKEUZE

Lady M is zoals het script zegt een bewerking van het stuk The bitch: In bed with Macbeth van Daphne de Bruin, Macbeth van William Shakespeare en eigen teksten van Marion Pankow. De bewerking die gemaakt is voor deze groep is zeer geschikt voor de spelers en past ze als een handschoen. Of beter gezegd: goed passend gemaakt naar de handschoen van spelers en regisseur.  En maakt het daarmee een prettige bewerking.

REGIE

Marian zette een sterk fragmentarische voorstelling neer die af en toe aanvoelde als een videoclip. Er werd prettig door het verhaal gezapt zonder dat we als publiek heel erg ons best hoefden te doen om de touwtjes aan elkaar te knopen. Dit werd telkens slim door de regisseur via montagetechnieken voor ons gedaan. Het fragmentarische karakter van de voorstelling zorgde voor een wisselende indruk bij de individuele juryleden. Twee van de juryleden vonden dat het verhaal door het zappen diepgang miste en op de oppervlakte bleef, het andere jurylid vond dat het diepgang won dankzij het vermenigvuldigen van de rol van Lady Macbeth.

De regisseur heeft haar spelers dankzij een heldere visie en haar spel coaching heel goed mee kunnen gegeven wat ze moeten spelen. De voorstelling is doorspekt van een grote muzikaliteit waarbij er mooi koorwerk werd afgeleverd door de spelers. De sterke beelden en onvoorspelbare mise en scenes maakten de voorstelling tot een sterk muzikale en beeldende voorstelling.

Dankzij de krachtige en misschien wel dwingende vorm, krijg je als publiek niet de kans om meegenomen te worden in het verhaal of op een gevoel te worden aangesproken. Je blijft je bewust van de constructie van het stuk.

De keus om de jonge Lady Macbeth op te voeren vond de jury spannend en maakte haar tot een ongrijpbaar onderdeel in de voorstelling. Al Lady Macbeths innerlijke drijfveren zijn natuurlijk al aanwezig in het meisje. De jury had graag gezien dat de rol wat meer was uitgewerkt.


VORMGEVING

De abstracte vormgeving paste heel goed bij de regie en speelstijl en sloot naadloos aan. Dankzij de consequent, heldere vormgeving konden er mooie en inhoudelijk sterke beelden gecreëerd worden. Eenvoud in de vormgeving begint als stijlkenmerk op te vallen bij deze regisseur. Een risico van deze heldere stijl is dat braafheid op de loer ligt. In Lady M pakte dit enigszins klinisch uit, afstandelijk.

Elke Lady Macbeth een attribuut meegeven zorgt voor houvast en duidelijkheid maar is niet uitdagend.

De muziek werkte in deze voorstelling als een eigen vormgeving. Hij was goed gekozen en voegde toe zonder illustratief te zijn. Uit het licht spreekt een grote zorgvuldigheid, volledig in lijn met de andere onderdelen uit de vormgeving.

SPEL ALGEMEEN

De jury was onder de indruk van het samenspel niveau. Spelers speelden op verschillende fronten heel goed samen. Zowel in fysiek, tekst, ritme en muzikaliteit. Op momenten werd er heel goed koorwerk geleverd waarbij eigen muzikaliteit behouden werd. Daarnaast lag het tekstbegrip bij alle spelers hoog.

Een kritiek punt op het algemene spel is dat alle spelers zo sterk in de vorm vast zaten, dat ze meer pionnen leken in een schaakstuk van de regisseur dan individuele spelers, hoewel er binnen de scenes soms ook iets van een eigen invulling te zien was.

SPEL INDIVIDUEEL

Dorien Bennink

Het huishoudelijke type. Dorien liet sterk samenspel zien in haar vertolking van Lady Macbeth. Ze zette het begin van de waanzin mooi en subtiel in. Zij speelde beleefd ten opzicht van de andere lady’s en hield zich daarmee meer op de vlakte. Op de vloer mag Dorien best wat meer energie gebruiken. Pas op: Dorien heeft de neiging haar schouders fysiek op slot te zetten waardoor haar bewegingen geforceerd overkomen op toneel.

Marion Bootsma

De seksuele Lady. Marion was zeer consequent in haar beweging en gebruikte haar fysieke spel mooi om dit deel van het karakter van Lady M neer te zetten. De stoute speelsheid en interactie met het publiek doseerde ze mooi in haar rolfiguur en werd “cheeky”. Ze wekte de indruk een Lady te zijn die consequent alleen met haar uiterlijkheden bezig is. Een sterke typering

Miriam de Hoogh

Miriam zette een hele zakelijke toon neer. Een lady doorspekt van zakelijkheid met het minste gevoel. Zij vaart op triomf en is koud als steen. Dit maakt haar een enge lady en ook een  spannende, die onvoorspelbaar uit de hoek kan komen. Dit maakte ze helaas ongedaan door op momenten onnodig te lopen waardoor haar spel aan kracht verloor. De dronken monoloog was een hoogtepuntje in haar spel. Een schaars moment van het verlies van controle van deze mevrouw.

Cora Kreft

Cora vond het moeilijk om in een teamverband te opereren. Waar de andere lady’s volledig “in sync” waren was Cora op momenten “off key”. Cora zette een personage neer wat anderhalf uur lang aanvalt. Een Lady Macbeth die de hele tijd boos is met een zeer geïntensiveerde blik.

Cora was wel de meest fysieke speler. Ze wist op een hele goede manier haar lijf te gebruiken wanneer ze non verbaal speelde en toonde in het bezit te zijn van een goed ritmegevoel. Een tip voor Cora zou zijn meegaan met de anderen in plaats van voorop te gaan in de energie van de scene en meer vertrouwen op je kracht in plaats van hem aldoor te tonen.

Sanne Trienekens

Sanne toonde zich heel muzikaal. Zij wist knap te variëren in toon en klankkleur dankzij haar goede tekstbehandeling. Sanne wist mooi tegen te kleuren in de koorstukken dankzij haar kleine spel. Op een subtiele manier was zij geniepig en vals. Sanne speelde veel met seksuele spanning op de vloer; hier kom je een heel eind mee, maar niet alles kan daarmee gespeeld worden. Ze had een goed lichaamsbewustzijn op de vloer en wist dat ook in te zetten. Haar Lady was de muzikaalst van de vrouwen.

Sanne had naar onze mening best schaamtelozer mogen zijn. Af en toe is haar spel te ingehouden. Durf de controle te verliezen. Het lijkt alsof ze bang is om fouten te maken op toneel en dat mag daar juist wel.

Jeroen Smit

Jeroen viel op dankzij zijn goede tekstbegrip gecombineerd met een mooi stemgebruik. Jeroen is een heel eind gekomen in de vertolking van Macbeth. De opbouw van het originele verhaal past juist in zijn rol, maar doordat dit stuk gefocust is op Lady Macbeth komt hij tekort. Door de fragmentarische structuur van het stuk kon Jeroen niet naar zijn rol toespelen waardoor hij onvoldoende de mogelijkheid had om de spanningsboog van Macbeth te maken. De emotionele overgangen die wel sterk aanwezig zijn in het origineel, misten in deze versie.

Herman Battjes, Alexander Kuhlmann en Axel Spiessens

Wij behandelen Herman, Alexander en Axel onder 1 noemer omdat zij in het stuk constant een drie-eenheid vormden in hun rollen met toch een duidelijk verschil tussen de rolfiguren. Dat verschil was licht aangezet en bedoeld als een komische noot in de voorstelling. Dit werkte soms wel en soms niet. De aangezette slis van Axel bij de het hoerenpersonage werkte goed en was een fijne transformatie gecombineerd met het naturelle spel van Axel. Herman fungeerde in alle rollen als de motor van het drietal. Hij mag wel oppassen dat hij niet al zijn teksten declameert.

Alexander neigt hier nog sterker naar. Tip is om niet alle ennen aan het eind van een woord uit te spreken. Dat maakt de tekst gekunsteld en de aandacht wordt afgeleid van de inhoud.

Lisa Unlandt

Speelde mooi non-verbaal het kleine meisje Lady Macbeth. Lisa maakte een voelbare boog tijdens de voorstelling met een goede  fysieke transformatie. Het einde was mooi gespeeld met een heldere expressie in het lied.

ALGEMENE INDRUK

Lady M is een sterk gecomponeerde voorstelling die met een heldere visie goed in een vorm is gezet. Het goede samenspel van de gehele cast ondersteunde dat. Door de fragmentarische opzet miste het stuk emotionele gelaagdheid en heeft de sterke maar ook dwingende vorm de inhoud overheerst.

Fotografie: Marjon van der Vegt

Fotografie: Marjon van der Vegt