Broos - Adodvs

Vijf zusters komen bij elkaar om een videoband te maken voor het 35-jarig huwelijk van hun ouders.

Ze kennen hetzelfde verleden. Zo op het eerste gezicht lijken het vijf totaal verschillende vrouwen, maar wie goed kijkt ziet de overeenkomsten. Hoe kan het ook anders als mama de katjes wilde verzuipen in de wc en niemand weet waar papa die anderhalf jaar was.

Een voorstelling over dochter zijn, maar ook moeder worden. Wanneer de krachten zich bundelen komt het tot een broos samenzijn. Of ontaardt het in oorlog?

Regie

Daniëlle van Dijk

Speeldata en locatie

13 t/m 16 september 2001
Theater De Poort, Paviljoensgracht 18, Den Haag

Rolverdeling

Medewerkers

Met dank aan

Evenementencentrum Ayers Rock, Zoetermeer

Reactie

Haagsche Courant – Verrassend sterk spel van Adodvs in ‘Broos’

door Angela van Kleef

Vijf zusters zijn bijeen voor het maken van een videoband die ze hun ouders ter gelegenheid van hun 35-jarig huwelijk willen aanbieden. Hun onderlinge sympathieën en antipathieën worden getoond. Ook de weinig liefdevolle gevoelens tegenover hun ouders, die deze mensen toevallig hebben, komen duidelijk aan het licht. Onder de vlotte regie van Daniëlle van Dijk kwamen de vijf figuren verrassend sterk tot leven. Wanda van Kempen gaf een goed getroffen, natuurlijk beeld van de zwangere jongste zus, Ted, die nogal eens het onderspit moest delven tegenover haar ervaren oudere zussen. De ietwat excentrieke Muis was vooral in het eerste deel zeer goed en hilarisch op dreef met het ijverig opdissen van wetenswaardigheden uit de talloze kranten om haar heen. Haar spel bleef ook later goed. Zij kon het niet helpen dat haar tekst minder spitsvondig werd. Een enige prestatie was ook die van Saskia den Heijer als de gifkikker Carlos, die met grote overtuigingskracht vooral de organiserende Leen het leven zuur maakte. In de rol van deze Leen bleek Debbie van Kempen heel goed op haar plaats, redderend en ook ietwat hulpeloos. Marion Duinmayer was een zeer natuurlijk, tamelijk laconieke Lian, die het allemaal weinig kan schelen en zich bijna ongemerkt bedrinkt.
Een zwak punt in de regie betekenden de ‘optredens’ voor de videocamera. Daar droop de gekunsteldheid heel erg van af, nog afgezien van de overdadige hypocrisie. Het stroboscoopbelichte slot zorgde voor een betekenisloze verwarring.

Haagsche Courant, 15 september 2001

Interview met regisseur Danielle van Dijk

“Ik ga uiteindelijk voor het eindproduct”

Bij Broos vind ik het ritueel terug en de relaties, het onderlinge verband tussen de vijf zussen. En natuurlijk de absurditeit, de eigenaardigheden, de rauwheid van de mens.
Lees verder …