Bemoeizucht

van Paul Haenen

Regie: Egon van Enk
Produktie: Rudy Ramondt
Techniek: Marnix Bosman

Bemoeizucht: de onbescheiden drang om zich te mengen in zaken van een ander

Een cocktail van relaties binnen een vriendenkring. Als het evenwicht wordt verstoord, gaan de vrienden met elkaar het gesprek aan. De onderste steen moet boven komen. Wie is wat, en heeft het allemaal nog wel zin? Langzaam maar zeker leggen ze de verstikkende relaties binnen de vriendengroep bloot.

Als Peter dan eindelijk arriveert, is er al zoveel kapot, dat een vervolgbijeenkomst overbodig lijkt.

Een toneelavond vol onverwachte wendingen, drama en absurde humor.

Rolverdeling:
Peter - Stefaan Ghijs, Marco - Tom van den Eertwegh, Anke - Foske Meerloo, Karin - Trees Poels, Saskia - Shamal Binnendijk, Els - Miriam de Hoogh, Frans - Stephan Geitenbeek, Leo - Remco Lodeweges, Fred - Axel Spiessens, Ober - Madhuri Tewarie, Bennie - John Roos

Speeldata Den Haag:
donderdag 27 januari 2011 première, vrijdag 28 januari 2011, zaterdag 29 januari 2011, donderdag 3 februari 2011, vrijdag 4 februari 2011, zaterdag 5 februari 2011

Locatie Den Haag:
ANNA@BH139
Boekhorststraat 139
2512 CN Den Haag

Speeldata Amsterdam:
zaterdag 12 maart 2011, zondag 13 maart 2011

Locatie Amsterdam:
Betty Asfalt Complex
Nieuwezijds Voorburgwal 282
1012 RT Amsterdam

Mede mogelijk gemaakt door: ANNA Vastgoed & Cultuur, Rootz, Betty Asfalt Complex en Culturalis.

Met dank aan: Tycho Plooyer, Toneelgroep Randstad, Theatergroep Drang, Pepijn Meerloo, Elisa Elbers, Lambert Wijnvoord, Gerard Geitenbeek en Paul Haenen

Recensie door Gary van der Heemst - Hagespel

Toneelgroep Adodvs speelde ‘Bemoeizucht’
van Paul Haenen
Regie: Egon van Enk
Gezien: 29 januari, locatie Boekhorststraat 139

In een grote mooi uitgelichte witte winkelruimte had Adodvs met eenvoudige middelen en professionele apparatuur een efficiënt theatertje gebouwd, dat de juiste sfeer wist te scheppen. Vooral het brede speelvlak met gedisciplineerd wisselende meubels en een achterwand van gaasdoek waarop schaduwen van spelers door led-lampen werden uitgelicht, zorgden voor heel fraaie toneelbeelden.
Paul Haenen schetst een groep vrienden waarbinnen de emotionele en seksuele relaties verwarrend door elkaar lopen. Het lijkt wel alsof iedereen ‘het’ met iedereen gedaan heeft, of wil doen, ongeacht geslacht of huwelijkse staat. Als één van hen het niet meer lijkt aan te kunnen, houden ze een groepsbijeenkomst om alles uit te praten, waarbij iedereen zich ongegeneerd met elkaar bemoeid.. Dat loopt gigantisch uit de hand met een overigens strak geregisseerde orgie tot gevolg die niet door iedereen overleefd wordt.
Grofheid, tederheid, humor en pijnlijke momenten wisselden elkaar in snel tempo af en versmolten in een scherpe analyse van knelpunten in overspelige relaties. Prachtige gewaagde scènes vol manipulatie, hartstocht en erotiek, waarin spelers zich letterlijk bloot gaven zonder daar de nadruk op te leggen.
De mannen speelden beheerst rustig heel sensitieve karakters, met af en toe explosies van kracht. De vrouwen beeldden met sterk spel verwarde, egocentrische, regelmatig hysterische types uit. Opvallend daarbij was, dat de ‘liefde’ bij de mannen teder en meelevend was en bij de vrouwen vulgair en gericht op macht en bevrediging. Mooi om te zien was hoe de vaak grove handelingen en teksten met subtiele nuances werden gebracht en daardoor juist werden versterkt. Petje af voor de vakkundige visie en regie van Egon van Enk.

De spelers waren uitstekend aan elkaar gewaagd. Zowel interactie als persoonlijke rolinvulling waren overal helemaal goed. Motivatie van de personages en de reacties op elkaar werden helder duidelijk gemaakt met een goede innerlijke verwerking en uitstraling.
Madhurie Tewarie was heel humoristisch als pittige onbeschofte ober. Foske Meerloo zou als Anke zwaar depressief zijn, maar was eerder aandachtvragend; ze sprak snel, soms net naast de intonatie, alsof eerst de tekst en dan pas de emotie kwam. Haar timing en plaatsing waren wel prima. Stefaan Ghys speelde haar ex Peter, die nu met Marco woonde, mooi met goed innerlijk spel en reacties; beschouwend en anticiperend. Hij kwam voormalige flirt Bennie tegen; een sterke rol van John Roos, die een voortreffelijk beheerst jaloers machtspelletje speelde, resulterend in een sterk erotische scène.
Tom van den Eertwegh was een sterke overheersende Marco met ook zachte trekjes, die officieel iets heeft met Peter, maar ook met anderen. Mooie subtiele rol met kracht en gevoel. Leo logeert bij hen en wordt door Remco Lodeweges lekker nonchalant en geïnteresseerd neergezet met een broeiend onderhuids cynisme en sterk fysiek spel. Vooral, maar dat geldt ook voor de andere mannen, door gebruikmaking van stiltes.
Axel Spiessens had als Fred, de homofobe man van Saskia, voldoende passie en aandacht, maar sprak wat binnensmonds en slordig. Zijn verontwaardiging over de verdenking dat hij op mannen valt was mooi dubbel. Zijn vrouw Saskia werd door Shamal Binnendijk energiek hyperend en naar aandacht hunkerend vertolkt. Stephan Geitenbeek was overtuigend de man onder de plak van Els, hoewel hij uiteindelijk Saskia besprong. Miriam de Hoogh als zijn vrouw Els schakelde prachtig tussen emoties, geklets en de geïrriteerdheid over de beestjes onder het gips van haar gebroken been. Een bijzonder dankbare rol speelde Trees Poels als Karin, de sjofele, bemoeizuchtige moeder van Anke. Met hese stem, verward haar en gehuld in luipaardmotieven gaf ze iedereen scherp van repliek en gebruikte ze diverse ronde voorwerpen om zichzelf meermaals in luide extase te brengen. Schitterende rol.

Al met al een hilarische voorstelling van grote klasse!

Gary van der Heemst.